Tijdens het bouwproces zijn er veel tijdelijke maatregelen voorzien: stellingen, netten, vangrails of persoonlijke beschermingsmiddelen.
Ze zijn noodzakelijk om het project veilig te laten verlopen en worden terecht streng gecontroleerd.
Maar zodra de werf afgerond is en de stellingen verdwijnen, lijkt het gevaar ineens weg.
In werkelijkheid blijft het risico gewoon bestaan, alleen verschuift het naar een andere fase: het gebruik en onderhoud van het gebouw.
Denk aan:
Zonder vaste voorzieningen zijn zij afhankelijk van tijdelijke of geïmproviseerde oplossingen.
En net daar ontstaan ongelukken: een ladder die niet goed staat, een harnas dat verkeerd gebruikt wordt, of simpelweg het ontbreken van een veilige ankerplaats.
Waar tijdelijke systemen de werf veilig houden, zorgen permanente oplossingen ervoor dat een gebouw zijn hele levensduur veilig blijft. Denk aan:
Het verschil is duidelijk: een werf is tijdelijk, maar een gebouw blijft.
Daarom moet ook de beveiliging duurzaam en blijvend zijn.
Een plat dak zonder hekwerk is tijdens de bouw beschermd door steigers.
Zodra die weg zijn, blijft een open dakrand over.
Eén permanente maatregel, zoals een vaste balustrade of een goed geplaatste levenslijn, maakt het gebouw jarenlang veilig, zonder dat elke keer opnieuw tijdelijke oplossingen nodig zijn.
De bliksemactie toont terecht de risico’s op de werf.
Maar echte veiligheid vraagt meer: een structurele aanpak die meegaat met de levensduur van een gebouw.
Wie vandaag investeert in permanente valbeveiliging, beschermt niet alleen bouwvakkers tijdens de werf, maar ook elke technicus en medewerker die in de toekomst het gebouw betreedt.
